Παρουσιολόγιο με "post it"!

Φέτος είχα κολλήσει με το παρουσιολόγιο και δε μου άρεσε τίποτε από αυτά που είχα βρει ή ήδη είχα φτιάξει. Έτσι έφτιαξα κάτι που νομίζω ότι θα το κρατήσω καιρό διότι μου άρεσε πολύ σαν ιδέα: ένας πίνακας σαν αυτούς με το φελλό που καρφιτσώνουμε ό,τι έχουμε αγαπημένο. Κουράστηκα να το φτιάξω αλλά το αποτέλεσμα με αντάμειψε. Όταν έβαλα και τις φωτογραφίες των παιδιών έδειξε ακόμα περισσότερο.

Ημερολόγια 2015-16

ΤΙ ΚΑΝΩ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ;

Για την αρχή της χρονιάς, όπου καλούμε στη πρώτη μας συγκέντρωση τους γονείς και παρουσιάζουμε το πρόγραμμα και τις δράσεις του νηπιαγωγείου, έφτιαξα κάρτες που θα χρησιμοποιήσω ως εποπτικό υλικό. Πιστεύω πως θα βοηθήσουν γιατί είναι απλές και μπορούν να ανοίξουν πολλά θέματα για ερωτήσεις και συζήτηση. Κάποιες από τις  εικόνες τις βρήκα εδώ.

"Κεφάλι - ώμοι- γόνατα..." - Κάρτες σειραθέτηση

Καλό μήνα και καλή αρχή να έχουμε!!!
Βρήκα στο διαδίκτυο κάτι φοβερές εικόνες και τις έφτιαξα κάρτες σειραθέτησης για το γνωστό τραγουδάκι "Κεφάλι - ώμοι - γόνατα και πόδια". Τα παιδιά μπορούν να μάθουν το τραγούδι και μετά στις ελεύθερες να τις βάζουν στη σειρά ανάλογα με το τραγούδι ή να τα σηκώνουν ψηλά ανάλογα τη λέξη. 

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

Τη μέρα του αγιασμού (τελείται μαζί με το Δημοτικό στο εκεί προαύλιο) εμείς συνήθως κάνουμε και μία σύντομη συγκέντρωση γονέων (με τα μικρά), αμέσως μετά. 
Φέτος είδα στο διαδίκτυο μια ιδέα που μου άρεσε:  ένα σημείωμα γνωριμίας της κυρίας του, το οποίο μπορεί να πάρει και σπίτι (αυτό ακόμα δεν έχω καταλήξει, ίσως το πάρει και την πρώτη μέρα, θα δω).

Έφτιαξα λοιπόν μια επιστολή και ένα "βιογραφικό" σημείωμα. (Το ασπρόμαυρο θα χρησιμοποιήσω εννοείται αλλά έφτιαξα και μία έγχρωμη πρόταση "πολυτελείας"!!!)

Κυνηγώ και μαθαίνω τις γωνιές...

Τι πιο ωραίο από ένα κυνήγι θησαυρού μέσα στην τάξη για να μάθουν τα παιδιά τις γωνιές τις πρώτες μέρες!

Το κάθε παιδί έχει το δικό του ατομικό φύλλο που καλείται να συμπληρώσει. Ο θησαυρός  στο τέλος, της αρεσκείας σας! Εγώ θα βάλω ένα μαγικό κοχύλι, μάλλον. 
Η ιδέα μου ήρθε από εδώ.

Μακάρι να είχα έναν μαγικό μαρκαδόρο τότε...

Με θυμάμαι πρώτη μέρα νηπιάκι στα 5 με τη ροζ καρώ ποδίτσα (ναι, δεκαετία '70 βλέπεις!).

Πρώτη μέρα νηπιαγωγείο! Ένας καινούριος άγνωστος κόσμος, μιας άλλης εποχής με τα ξύλινα συμπαγή θρανία αλλά και τα μικρά καρεκλάκια. Ομολογώ πως το νηπιαγωγείο ήταν το καλύτερο σχολείο που πήγα ποτέ μου! Μετά αγάπησα μόνο το Πανεπιστήμιο!

Την πρώτη μέρα όμως δεν ήξερα, δε φανταζόμουν αυτόν τον υπέροχο κόσμο που θα ανοιγόταν μπροστά μου (κι ας ήταν άλλες εποχές). Τι άγχος, τι αγωνία, κάποια δάκρυα όταν έφυγε η μαμά...

Έτσι, όταν διάβασα την εξαιρετική ανάρτηση του συναδέλφου Απόστολου Πάππου στο υπέροχο: www.elniplex.com (εδώ), δε μπορούσα παρά να συγκινηθώ, να θυμηθώ τα δικά μου και να αυξήσω την ενσυναίσθηση μου γι' αυτά τα μικρά πλασματάκια που θα πρωτοσυναντήσουμε  στον αγιασμό. 

Αποφάσισα λοιπόν, να ακολουθήσω κατά γράμμα την πρόταση του συναδέλφου και να φτιάξω την επιστολή, ακριβώς όπως την προτείνει (δεν άλλαξα τίποτε από το φοβερό κείμενό του, παρά μόνο τον αριθμό των νηπιαγωγών).

Η διαφορά είναι ότι το μεταποίησα σε επιστολή και σας το ανεβάζω. Δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερο δωράκι γι' αυτά τα μικρά!

Το δικό μας θα βγει έτσι: